Wydanie niemieckie postanowiłam kupić sobie w jakiś czas po otrzymaniu
wydania francuskiego, wtedy jeszcze bez pomysłu, aby tworzyć kolekcję. Miałam
zwyczaj po każdym zdanym egzaminie sprawiać sobie jakąś drobną przyjemność- za
pierwszym razem była to płyta Simona&Garfunkela, na których „chorowałam” w
tamtym czasie, potem piękne drewniane pióro, a później właśnie niemiecki „Mały
Książę”. Oczywiście mogłam go kupić kiedykolwiek indziej, ale satysfakcja nie
byłaby ta sama!
Natomiast niemiecki „Hörbuch” był prezentem od
mojego niemieckiego przyjaciela F. Tak naprawdę spotkaliśmy się tylko trzy
razy, ale wiele wieczorów przegadaliśmy na Skype, wymieniliśmy dziesiątki
maili, miałam wrażenie, że znamy się od zawsze. To była prawdziwa, piękna
przyjaźń pełna zrozumienia dla niedoskonałości drugiej osoby, pełna humoru,
pełna ciepła. Jesteśmy nadal w kontakcie, nadal wspaniale się rozumiemy, ale
nasze drogi już bardzo mocno się rozeszły.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz